یک فانتزی بانشاط از کارگردانی فیلسوف نما!
فیلم جدید وودی آلن با عنوان تقدیم به رم با عشق در میان اهالی رسانه و منتقدین جهان و حتی ایران بازتابهای متنوع و متعددی داشته است.
آخرین فیلم وودی آلن کارگردان شهیر و برجسته و خوش قریحه سینمای جهان با عنوان« تقدیم به رم با عشق» داستان موقعیتهای زندگی چندین شخصیت آمریکایی و ایتالیایی به صورتی در هم تنیده و متقاطع و با کاتالیزورهایی از فلسفه و فانتزی و تخیل و نوستالوژی و عشق است و وودی آلن کماکان در اثری که نوشته و کارگردانی و بازی کرده است، به رازها و دروغ ها، دلبستگی ها و گسستگی ها و عدم قطعیت های زندگی این افراد پرداخته است. آلک بالدوین، روبرتو بنینی، پنه لوپه کروز، جسی آیزنبرگ، گرتا جرویگ، الن پیج، جودی دیویس و وودی آلن در این کمدی 102 دقیقه ای حضور دارند.
فیلمی که وودی آلن پس از نیمه شب در پاریس و در ادامه جهانگردی های سینمایی اش ساخته و در ان تلاش کرده مثل فیلم قبلی اش نگاه توریستی به یک شهر اروپایی را با بستری از یک داستان و واقعه دراماتیک پیوند بزند و در عین حال هم رندانه گویی ها و بازیگوشی ها و شیطنت های سینمایی اش را داشته باشد و هم نگاه فلسفی و نقادانه و هجوآلودش را به وجوه مختلفی از زندگی امروز به نمایش بگذارد.
در فیلم تقدیم به رم با عشق بازهم شاهد همین مولفه ها هستیم. کاراکترهای فانتزی، هجو رسانه های امروزی، تمسخر نگاه تاجرمسلکانه به هنر، هجو هنر مدرن و پست مدرن و البته شگردهای بکر و شخصی وودی آلنی که در وجوه طنازانه دراماتیکش کاربردهایی مفرح دارد و بیننده را سر حال می آورد.
وودی آلن می گوید «من هیچ چیزی را بیشتر از این نمی خواستم که یک فیلمساز خارجی باشم، البته اهل بروکلین بودم که یک کشور خارجی نبود! یک اتفاق خوب باعث شد که یکباره در موقعیت یک فیلمساز خارجی قرار بگیرم به این خاطر که طور دیگری نمی توانستم پول در بیاورم.»
وودی آلن در ادامه تور فیلمسازی اش در اروپا، پس از گذراندن دهه خوبی در کشور هایی هم چون انگلستان (با ساختن فیلم های «امتیاز نهایی»، «خبر داغ»، «رویای کاساندرا» و «با یک غریبه بلند قد سیه چرده ملاقات خواهی کرد»)، اسپانیا (با فیلم «ویکی کریستینا بارسلونا») و فرانسه («نیمه شب در پاریس» که برایش اسکار بهترین فیلمنامه اریژینال را به ارمغان آورد) این کارگردان و نویسنده خانه به دوش برای فیلم جدیدش در ایتالیا فرود آمده و فیلمی به نام «تقدیم به رم با عشق» را ساخت.
این فیلم یک کمدی آنسامبل (کمدی با چند خط داستانی و یک داستان مرکزی مشترک است) که در آن بازیگرانی همچون الک بالدوین، جسی آیزنبرگ، الن پیج، روبرتو بنینی و خود وودی آلن به عنوان شخصیت هایی ایتالیایی-آمریکایی در یک سری اتفاقات عشقی و ماجراجویانه ی در هم پیچیده شرکت می کنند. آلن پس از بازی با عنوان هایی همچون The Bop Decameron و Nero Fiddled (نرون در حال نواختن ویولن) دست آخر نام فیلمش را به «تقدیم به رم با عشق» تغییر داد که نه تنها علاقه قلبی اش را به سینمای ایتالیا نشان می دهد، بلکه نام فیلمش پاسداشتی است بر سینمای افتخار آفرین ایتالیا و کارگردانان مستقلی که منبع الهام بسیاری از فیلم های شخصی اش بودند.
فیلم تقدیم به رم با عشق گرچه یک شاهکار تمام عیار نیست ولی باید قبول کنیم از یک کارگردان پابه سن گذاشته، این حجم از شادابی و ابتکار و خلاقیتهای تحسین برانگیز کمیاب و بلکه نایاب است در سینمای امروز.
فیلم اساسا ساختاری فانتزی دارد و همین نگاه فانتزی موقعیتی را فراهم اورده است تا وجه توریستی رم، اصلا دافعه برانگیز نباشد و فیلم حالت سفارشی به خود نگیرد و ضمن اینکه ابعاد نوستالوژیک و ویژگی های توریستی رم مورد توجه قرار می گیرد اما نحوه درام پردازی و شخصیت سازی و فضاپردازی اش، به بیننده این اجازه را بدهد تا بتواند در یک منظومه نوستالوژیک و نگاه تاریخی به یک شهر توریستی و پرقدمت جهان، همزمان از جذابیتهای فانتزی و رندانگی های بدیع و خلاقانه یک درام چست و چابک و مفرح هم لذت ببرد.
گفتیم که در فیلم تقدیم به رم با عشق بازهم شاهد مولفه های آشنای وودی آلنی هستیم. کاراکترهای فانتزی، هجو رسانه های امروزی، تمسخر نگاه تاجرمسلکانه به هنر، هجو هنر مدرن و پست مدرن و البته شگردهای بکر و شخصی وودی آلنی که در وجوه طنازانه دراماتیکش کاربردهایی مفرح دارد و بیننده را سر حال می آورد.
و براستی که باید گفت توقع ساخت چنین آثاری با چنان بن مایه هایی از پیرمردی سالخورده همچون وودی آلن و ترتیب یافتن چنین فیلمی، توقعی خوشحال کننده و دستارودی گرانبهاست که کمتر کسی در دوران کنونی سینما قادر به فراهم نمودن آن است. نیست؟!