ملکه ساخته ی اخیر محمد علی باشه آهنگر اکنون در اوج سینمای دفاع مقدس و فیلم های ضد جنگ قرار دارد البته جنگ بدان معنا که از کشتار ، شورش و غارت می گوید نه ازدفاع ، ملکه به شدت برخلاف جنگ و خونریزی پیش می رود ، سربازهای ملکه فقط ادوات نظامی را نابود می کنند و زمانی هم که فرمانده عراقی پیر قصد خودکشی
ملکه، فیلم «دوران جدید» «نگاه» به «دفاع مقدس» است. دورانی که البته تازه آغاز نشده و قدمتی به اندازه ساخت فیلمهایی مثل مهاجر و دیده بان و امثالشان داراست ، این دوران و این نگاه خاصیت های ویژه ای دارد که اتفاقا مجاهدانه و اصیل و شهامت طلبانه و شهادتخواهانه است و بی تردید هریک از این واژه ها نیازمند تحلیل و توضیح است و حالا وقت آن توضیح هاست ، «نگاه» ملکه را نباید دست کم گرفت و به آن بی توجه بود و یا مثلا صرفا در غرقاب فرم افتاد و از منظری که فیلمساز برای بیان توجه و تنبهش انتخاب کرده غافل ماند که در این صورت نقض غرض می شود؛ هم برای فیلمساز و هم مخاطب . فرم ملکه برآمده از مضمون و مضمون در تلاقی و تداعی با فرم است