فرض کنید آخر سال است و مدت کمی تا المپیاد جهانی شیمی دبیرستانی ها زمان باقی مانده است.از قضا شما هم دانش آموز نخبه ی دبیرستان دخترانه ای هستید که همیشه جزو شانس های اول کسب مقام در این المپیاد بوده است.حالا درست چند روز مانده به المپیاد و در مهم ترین و حساس ترین وقت سال تحصیلی که کلی از درس هایتان باقی مانده است و هنوز برای المپیاد شیمی آماده نشده اید و در حال رقابت با دبیرستان های پسرانه هم هستید ، دبیر شیمیتان را بر اثر یک اتفاق (زایمان) از دست می دهید و مدیر مدرسه هم که به شدت با مردان ضدیت دارد، هر چه می گردد دبیر زن دیگری برای آماده سازی شما برای المپیاد پیدا نمی کند! و اینگونه است که برای اولین بار پای یک معلم مرد به مدرسه شما باز می شود و باعث می شود که به اجبار همه اهالی مدرسه پذیرای یک مرد باشند. تقابل مدیر زن که به شدت با مردان مخالف است و یک معلم مرد در مدرسه بسیار جذاب می نماید ...

این ایده شکل دهنده ی داستان فیلم "ورود آقایان ممنوع" به کارگردانی "رامبد جوان" و فیلمنامه "پیمان قاسم خانی" است. فیلمی طنز و کمدی که توانسته است در صحنه های گوناگون خود با استفاده از خلق کمدی های موقعیت و کلامی که اکثرا حساب شده بودند، لحظات شادی را برای تماشاگران خود به وجود آورد.

«ورود آقایان ممنوع» با زبان طنز خود تفکر فمینیستی افراطی غربی را مورد تهاجم قرار می دهد، یعنی تفکری که مادر شدن زن را زشت و عامل عقب افتادگی جامعه می داند. فیلم مدیر مدرسه را به عنوان یک زن فمینیست نشان می دهد که از سویی معتقد است زنان برتر از مردان هستند و شایسته هستند رهبران و مدیران آینده کشور باشند و از سویی دیگر ازدواج و مادر شدن زنان را عامل عدم موفقیت زنان و عامل عدم رشد کشور می داند! و با استفاده از موقعیت هایی طنزی که برای مدیر به وجود می آورد ضمن خنداندن مخاطبش تفکر وی را مورد تمسخر و نقد قرار می دهد.

«ورود آقایان ممنوع» چنانچه همین رویکرد انتقادی نسبت به مدعیان مکتب فکری و اجتماعی فمینیسم را صادقانه و خالصانه نشانه می رفت، می توانست تبدیل به یک کمدی ماندگار و جریان ساز در حوزه سینمای اجتماعی ایران شود، اما خروج روایت فیلم از طنز پاک و نجیب و ورود آن به غرض ورزی و سطحی گرایی اجتماعی و فکری، نه تنها غنای محتوایی فیلم را فقیر کرده که به پیکره آن نیز صدمه وارد کرده است.

اتفاقی که در فیلم "ورود آقایان ممنوع" رخ داده این است که نمادها و عناصر تصویری و دراماتیک، به علاوه برخی از روش های ایجاد کمدی و موقعیت های خنده دار، با ایده خام فیلم در تضاد هستند. به عبارت بهتر، ساختار و نمودهای تصویری این فیلم الگوهایی را به ذهن مخاطب منتقل می کنند که با پیام های ظاهری آن مطابقتی ندارند.

فیلم «ورود آقایان ممنوع» فیلمی به ظاهر خانواده گراست. از یک طرف، فمینیسم را می کوبد، اما در مقابل حس مخربی را از حجب و حیا منتشر می کند. در حالی که ادعای وصال و آشتی دارد، الگوهایی را برای اخلاق و رفتار آدم ها برجسته می کند که محتوا و نتیجه ای جز دوری مردم ندارد.

از همان لحظات ابتدایی، فیلم به سراغ بازی با خطوط قرمز اخلاقی و حتی عبور از آن می رود. مسئله ای که شاید راحت ترین راه خنداندن مخاطب هم باشد.

با توجه به اینکه مخاطب هدف فیلم، دختران جوان و نوجوان جامعه هستند، سیر داستان و نحوه تحول شخصیت زن محوری فیلم، الگویی مخرب و در تعارض با رویکرد خانواده گرا ارائه می دهد.

 ماجرا از این قرار است که مدیر مدرسه تا زمانی که در پیله عقده و عقب ماندگی و تنگ نظری قرار دارد محجبه است. دراین زمان همانطور که گفته شد، او کاراکتری به شدت زننده و عصبانی دارد که نمی تواند با دیگران  به راحتی ارتباط برقرار کند. دیگران هم چندان او را دوست ندارند. اما تحول این شخصیت و تبدیل شدن او به یک فرد دوست داشتنی و محبوب دیگران، همزمان است با آرایش صورت و بالا رفتن مقنعه و مخدوش شدن حجاب اسلامی در او. به این ترتیب فیلم ورود آقایان ممنوع به طور مستقیم به مخاطب مونث خود القا می کند که یک زن تا زمانی که حجاب دارد و خود را با مواد آرایشی نمی آلاید، بی ارزش و فاقد اعتبار است. اما همین که آب و رنگ مواد شیمیایی به صورتش نشست و مقداری از موهایش پیداشد به قول معروف، بدحجاب شد، آن وقت دیگر یک زن با ارزش و موقر است که می تواند محبت و توجه دیگران را به خود جلب کند!

در بعضی صحنه ها هم فیلم با ارائه یک دیدگاه از زبان زن فمنیست به صورت نا خود آگاه این قضاوت را در مخاطب ایجاد می کند که این نظر افراطی و غیر قابل قبول است و حال آنکه آن جمله منطقی و درست بوده و شرع هم روی آن صحه میگذارد و با این کار گویی به طور غیر مستقیم، در برخی موارد نیز مستقیما به شرعیات هم حمله می کند.مانند صحنه ی ابتدایی فیلم که مدیر فیمینیست فیلم نسبت به بردن یک زن پیش دکتر مامای مرد اعتراض می کند.

این نوع نگاه به زنان که شیفته و محتاج ازدواجند فرمولی به وسعت تمام کمدی های سخیف سینمای ایران است. ما در رفتار دخترها یک انحراف فکری میبینیم و آن بدنبال شوهر بودن است. یک تفکر غلط که تزریق آن به جامعه باعث فساد است. دخترها چنان مینمایانند که گویی شوهر یک گوهر دست نیافتنی است و اگر نجنبی و دلبری نکنی آن هم به هر صورت عقب افتاده خواهی بود و به این گوهر ناب نخواهی رسید. وقتی یک دختری در دبیرستان این جامعه به این طرز تفکر برسد که کاملا هم غلط است از ترس به اصطلاح نترشیدن دست به کارهایی میزند که موجب فساد در جامعه میشود. چنان آرایش و پیرایش میکند تا همه را به خود جذب کند همان طور که خانم مدیر تغییر میکند چنان تغییری میکند که دیگر حیا و عفت را هم همچون این تغییر ظاهری کنار میگذارد.

اصلی ترین ضعف فیلم« ورود آقایان ممنوع» را باید استفاده از هر ابزاری اولا برای خنداندن مخاطب و دوما برای نقد جریان فمینیست دانست! یعنی خنداندن تماشاگر به بهای شکستن حریم های اخلاقی و دینی جامعه!

"ورود آقایان ممنوع" بر خلاف ادعای سازندگان آن، در زمینه فرهنگ سازی و توزیع الگوهای مطلوب رفتاری و ذهنی، جایگاه چندان شایسته ای را به خودش اختصاص نمی دهد.